Voorbeeld lange post (als je eenmaal per week blogt)

Ik ga met de deur in huis vallen: ik denk dat iedere jongere het boek 'The Hate U Give' van Angie Thomas zou moeten lezen. Echt waar! 

Ik heb deze week het boek 'The Hate U Give' van Angie Thomas gekocht. Ik zag het verschijnen in een lijstje met aanraders naar aanleiding van de dood van George Floyd in Amerika. Ik ben meteen beginnen lezen toen ik het boek had, en ik ben niet meer gestopt. 

Drie redenen waarom iedereen het boek moet lezen. 

1. Het verhaal op zich is meeslepend, emotioneel, spannend en verrassend. Het bevat spanning, romantiek, tweestrijd, familie, vriendschap, cultuur, identiteit, pubermelodrama, goed en kwaad, geschiedenis, hedendaagse thema's, maatschappelijke relevantie, actualiteit, en ga zo maar door. Wat Starr in het boek meemaakt is soms razend spannend, soms verschrikkelijk, soms hartverscheurend en soms ontroerend. Je wil haar heel vaak knuffelen en bedanken, maar soms wil je haar ook eens goed vertellen waar het op staat en waarom zij soms ook fout zit. Het voordeel van dit persoonlijke verhaal, is dat je een kennis en begrip over de situatie in Amerika mee krijgt zonder dat het belerend wordt. Je bent boos samen met Starr, je bent verdrietig samen met Starr, maar soms ben je het ook met haar oneens. En terwijl je dat allemaal leest, sijpelt er kennis en begrip door in je hersenen. 

2. Het persoonlijke en goed te volgen verhaal van Starr is doorspekt en ondersteund door een hapbare dosis algemenere geschiedenis, politiek en actualiteit. Het boek toont heel veel verschillende aspecten van de strijd tussen mensen met verschillende huidskleuren in Amerika. Je krijgt het perspectief van een meisje met een donkere huidskleur, van ally's met een lichte huidskleur, van mensen die discrimineren zonder het te weten, van mensen die openlijk racistisch zijn, van de politie, maar je krijgt ook het perspectief van slachtoffers, van daders, van mensen die zelf niet weten bij welke groep ze horen. Er is liefde, haat, begrip en onbegrip. Is het boek onpartijdig? Zeker niet. Stoort dat? Absoluut niet. Het is goed om deze kant van het verhaal te leren kennen: de stem van het meisje met de donkere huidskleur wordt niet vaak versterkt in onze maatschappij. Van mij mag Starr het uitschreeuwen. 

3. Het boek speelt zich dan wel af in Amerika, er zijn héél veel lessen uit te trekken voor een inwoner van Europa. Het boek kan je beeld bijstellen van de vooroordelen, extra moeilijkheden en oneerlijkheid waartegen een niet-lichtgekleurde persoon ook in Europa en België moet opboksen. Het geeft inzicht in hoe absurd het is dat een hele gemeenschap nog steeds activisme nodig heeft om dezelfde basisrechten als de rest van de bevolking te hebben. Mensen met een donkere huidskleur moeten in België blijvend op de tafel kloppen om te krijgen waar ze recht op hebben, om onrechtvaardigheid en discriminatie tegen te gaan. Ik kan me niet voorstellen hoe vermoeiend dat is en ik kan alleen maar bewondering opbrengen voor de mensen die dat desondanks toch blijven doen. Dit boek opent je ogen voor de realiteit rondom je. 

Razend enthousiast was ik, toen ik erachter kwam dat het boek ook verfilmd is. Wat een teleurstelling. Ik werd een beetje kwaad van de film: de omzetting van boek naar film vereist verschillende shortcuts in het verhaal, bepaalde personages en zijlijnen werden helemaal weggeknipt, over sommige gebeurtenissen gaat de film wel erg snel heen. Dat is noodzakelijk bij een verfilming, dat begrijp ik, maar voor mij haalt het de ziel en het hart uit het boek. Wat ik bijvoorbeeld geniaal vind, is dat ik op het einde van het boek echt begréép waarom je met een granaat naar onschuldige mensen zou gooien, waarom je een winkel zou plunderen, waarom je zo razend kan zijn op de politie. Dat gevoel had ik aan het einde van de film helemaal niet. In het boek dacht ik: 'jàààà, rellen, gooi het eruit!' Op het einde van de film zei ik bijna luidop: 'oei, wat doe je nu? Nu maak je het erger!' 

Ik zou onderstaande quote uit de Standaard dan ook graag licht aanpassen: vervang 'deze film' maar door 'dit boek', dan klopt het helemaal. 

"The Hate U Give vertrekt uit tragiek, mondt uit in activisme, maar verklaart bovenal de absurde strijd van een ganse gemeenschap. Een eye-opener die het debat, maar ook de haat, bevattelijk maakt. Alleen al daarom zou deze film verplichte kost moeten worden op élke middelbare school." (https://www.demorgen.be/tv-cultuur/the-hate-u-give-zou-verplichte-kost-moeten-zijn-in-elke-middelbare-school~ba71aa7b/)